Rozstrzygnięto 53. edycję Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Jana Pocka

Protokół z posiedzenia jury
LIII Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Jana Pocka

W 2024 roku Zarząd Główny Stowarzyszenia Twórców Ludowych ogłosił w formule otwartej LIII edycję Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Jana Pocka. Na konkurs nadesłano 75 zestawów poetyckich i 59 prozatorskich.

W dniu 28 października 2024 roku w Lublinie jury obradujące w składzie: prof. dr hab. Jan Adamowski, mgr Halina Kosienkowska-Ciota, dr Katarzyna Kraczoń (sekretarz konkursu), dr Donat Niewiadomski (przewodniczący jury) nie przyznało I nagrody w dziedzinie poezji.

Nagrodę II za zestawy wierszy otrzymali: Ewa Jowik („Zielarka”), Wanda Łomnicka-Dulak („Nadzieja”), Jacek Majcherkiewicz („Klon”) oraz Zdzisław Purchała („Echo”).

Nagrodę III także za zestawy uzyskali: Halina Graboś („Sosna”) ze szczególnym wyróżnieniem wiersza Gdy wieczorne gasną zorze, Krystyna Gudel („Szron”) i Marek Szewczyk („Trazymach”).

Wyróżnienia w poezji przyznano: Wioletcie Jaworskiej („Aureola w lesie”) za zestaw, Floriannie Kiszczak („Zgoda”) za wiersze Wigilijny wieczór i Zawitaj Matko Siewna, Annie Kobylińskiej („Mak1”) za zestaw, Małgorzacie Kotłowskiej („Kurdybanek”) za utwór Przesiedleńca z Białorusi wspomnienie o ojcu, Teresie Parynie („Mimoza”) za liryki Małe szczęście oraz Zsyłka Polaków na Sybir, Małgorzacie Pieńkowskiej („Malinówka”), Annie Piliszewskiej („Chruśniak”) i Danucie Ewie Skalskiej („Kalina”) za zestawy wierszy,  Reginie Sobik („Wachtyrz”) za utwory Na progu starego domu i Pszoci w cieniu zagrody oraz Karolinie Warchał („Dalianess”) za zestaw.

Jury postanowiło przyznać trzy nagrody specjalne. Nagrodę specjalną pierwszego stopnia otrzymała Edyta Sobkiewicz („Polny wiatr”) za zestaw wierszy poświęconych Janowi Pockowi. Nagrodę specjalną drugiego stopnia za wiersze dedykowane patronowi konkursu przyznano: Markowi Klamczyńskiemu („Jesion”) za utwór pt. Oracz oraz Donacie Witkowskiej-Kowal („Kosmyk siana”) za liryk Zachód słońca. Nagrodą specjalną drugiego stopnia uhonorowano również Zofię Roj Mrozicką za twórcze wykorzystanie gwary w tekstach poetyckich.

W prozie I nagrodę za zestaw opowieści wierzeniowych otrzymała Ewelina Kuśka („Makówka”).

Nagrodę II przyznano: Ewie Olbrycht („Melodyjka24”) za podanie ajtiologiczne Skąd się biorą gwiazdy na niebie, Zofii Przeliorz („Wandruska”) za indywidualne opracowanie znanych motywów baśniowych i wierzeniowych oraz twórcze wykorzystanie gwary śląskiej, Danucie Ewie Skalskiej („Kalina”) za opowieść wierzeniową Przeklęci, a także Reginie Sobik („Wachtyrz”) za opowiadanie Nie wszystko co nowe je lepsze.

Nagrody III przypadły: Mirosławie Czerwiak („Mirabelka”) za opowieść wierzeniową Zły, Elżbiecie Marii Grymel („Perełka”) za tekst Może ktoś powie dobre słowo, Patrycji Pelicy („Letni wieczór”) za przekaz wierzeniowy Suma naszych strachów oraz Krzysztofowi T. Rapci („McRap”) za Tryptyk „Kwiaty polskie”.

Wyróżnienia w prozie otrzymali: Klaudia Gawronek („Norymnica”) za utwór Skond sie wziyna kaplicka u Lacha, Janina Jabłońska („Domek”) za opowieść o intencji moralizatorskiej, Maria Kalińska („Albatros”) za anegdotę pt. Wiatrak, Aneta Lejwoda-Zielińska („Alicja Jonasz”) za zestaw opowieści wierzeniowych, Anna Piliszewska za opowiadanie Tan, Waleria Prochownik („Nadzieja”) za Zbójnickie kazanie, Andrzej Wróblewski („Midur”) za opowiadanie Leśny dziad.

Laureaci otrzymają nagrody finansowe, które wyślemy przekazem pocztowym. Teksty wszystkich nagrodzonych i wyróżnionych autorów zostaną opublikowane w wydawnictwie pokonkursowym, które wraz z dyplomem przekażemy w późniejszym terminie. Nagrody w tegorocznej edycji konkursu zostały ufundowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, za co organizatorzy składają szczególne podziękowania.

Jan Pocek urodził się 4 maja 1917 roku w ubogiej, wielodzietnej rodzinie w Zabłociu – wsi lubelskiej w powiecie puławskim. Ukończył 7-klasową szkołę powszechną. Nie poprzestał jednak na wiedzy szkolnej – był samoukiem, wiejskim działaczem społecznym. W 1948 roku ożenił się i osiadł w sąsiedniej wsi Kaleń. Utrzymywał się z niewielkiego gospodarstwa rolnego. Pracował dodatkowo w gminie, w spółdzielni, na budowie, w piekarni, w składzie opału. W 1949 wyjechał do Warszawy, gdzie pracował w redakcji „Gromady” i „Gromady – Rolnika Polskiego”. W 1957 roku natomiast spotkał go los wygnańca z miasta, kiedy po kilkuletnim pobycie w stolicy musiał powrócić do swego gospodarstwa. Pocek zaczął pisać jeszcze przed wojną, zamieszczając swoje utwory w „Wiciach”. Za życia wydał dwa tomy poezji: Zgrzebne pieśni (1947) i Malwy (1963). Ponadto ogłaszał swoje wiersze w licznych antologiach, w prasie literackiej i codziennej. W 1963 roku nakręcony został film dokumentalny o jego życiu i twórczości. Zmarł 26 czerwca 1971 roku.