Andrzej Bogdan Stachoń urodził w roku 1959 w Zakopanem. Jest rodowitym bukowianinem. Jego barwny życiorys związany jest tak z morzem, jak i z górami (przez 9 lat był marynarzem floty handlowej) ma swoje odzwierciedlenie w jego twórczości, którą zajmuje się od najmłodszych lat.
Zauroczenie sztuką ludową Stachoń miał niejako w genach. Adam Kuchta był jego ojcem chrzestnym, a wuj, Józef Pitorak, matka i babka byli jednymi z pierwszych pracowników „Cepelii”. Więzy rodzinne spowodowały więc, że zajął się metaloplastyką, stawiając sobie równocześnie zadanie bardzo trudne.
Chciał dorównać mistrzowi. Swoje pierwsze kroki, jako artysta, stawiał w rodzinnym domu. Uczył się, jak sam mówi, od samego patrzenio, bo jak sie napatrzys na co piyknego, to jakiesi piyntno w tobie zostanie.
Od 1982 roku wyrabiał: spinki podhalańskie, kobiece rozetki, klamry do włosów, stylowe bransolety oraz stylową białą broń, w tym noże zbójnickie, niejednokrotnie oprawiane koralem, a także torby pasterskie.
Wytwarzał przedmioty z rogu, kości muszli, masy perłowej, srebra i koralu. Wykorzystywał symbolikę starych wzorów, fascynując się morzem, co powoduje, że w wielu spinkach pojawia się motyw konika morskiego.
Z wielkim kunsztem wytwarzał dzieła podhalańskiej sztuki. Pragnął, aby jego prace mówiły o tym, jakim naprawdę był człowiekiem. Artysta podkreślał, że ma bardzo dużo niezrealizowanych pomysłów, których starczy na kilka pokoleń. W szufladzie pozostały projekty niezrealizowanych dzieł.
Był zdobywcą wielu nagród i wyróżnień.W 2017 roku jako jedyny zdobył „Markę Tatrzańską”. Jego prace można oglądać w Domu Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej. Należał do Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
Bibliografia i źródła:
- Koszarek Bartłomiej, Bukowińscy artyści – twórcy ludowi, „Zeszyty Wiejskie”, 2008, nr 13.
- Materiały i dokumenty zgromadzone w teczce osobowej twórcy, Archiwum STL w Lublinie.
