Bronisław Cukier to postać ikoniczna dla Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Urodził się 1 września 1932 roku w Zakopanem i tam mieszkał przez całe swoje życie.
Utalentowany kowal, rolnik i działacz społeczny. Prezes STL w latach 1973-1979, sekretarz Zarządu głównego w latach 1983-1989. Swoim zaangażowanie i skutecznością działania sprawił, że tych trudnych czasach, problemy twórców, twórczości ludowej i Stowarzyszenia zyskały rangę odpowiadającą ich miejscu i znaczenia w kulturze narodowej. Dzięki jego staraniom ukazało się szereg aktów prawnych służących upowszechnianiu i rozwojowi twórczości ludowej, w tym m.in.: obejmujące twórców ludowych zaopatrzeniem emerytalnym – ustawą o fundamentalnym znaczeniu dla środowiska.
Połączenie działalności twórczej i społecznej wymagało dużego wysiłku, zaangażowania i talentu. Obie te dziedziny były Jego pasją, które z wielkim powodzeniem łączył. Interesowały go wszystkie dziedziny folkloru i sztuki ludowej, a ponadto działał również w Związku Podhalan, PTTK i w Radzie Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Jednak największe sukcesy odniósł w kowalstwie artystycznym. Był samoukiem, który rozpoczął od prostych prac kowalskich, by w krótkim czasie osiągnąć do wyżyn artystycznych. Zadebiutował w 1960 roku w pierwszym po wojnie konkursie kowalstwa artystycznego, uzyskując jedna z głównych nagród.
Od tamtej pory systematycznie uczestniczył w przeglądach, konkursach, prezentacjach. Jedną z ważniejszych nagród otrzymał w Gutanowie (woj. lubelskie) w 1970 r. W tym samym roku został członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
Za zamówienie wykonywał ozdobne kraty, krzyże, żyrandole, okucia. Odbiorcami Jego prac były instytucje, kościoły, muzea, a także osoby prywatne. Jego dziełem są kraty zdobiące drzwi Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. W swojej kuźni urządził stałą ekspozycję swoich prac oraz zabytków podhalańskiego kowalstwa. Prezentacją i podsumowaniem Jego dorobku artystycznego była wystawa indywidualna w Galerii STL w Lublinie.
Wielokrotnie nagradzany: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznakami: Zasłużony Działacz Kultury; Zasłużony dla Ziemi Sądeckiej; Zasłużony dla Ziemi Lubelskiej. W 1994 roku uhonorowany Nagroda im. Oskara Kolberga.
Zmarł 1 lipca 1997 r. i pozostał w pamięci jako niezrównany mówca, adwersarz, erudyta, działacz na rzecz unormowania statusu twórcy ludowego i artysta.
