Józef Citak był cenionym rzeźbiarzem ludowym z Krynicy. Jego rzeźby i płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia wsi, obrzędy i wydarzenia historyczne były świadectwem talentu i umiłowania Ziemi Sądeckiej. Strugał w drewnie od lat chłopięcych, zachęcony przez swego dziadka – stolarza i rzeźbiarza.
Jako 19 letni młodzieniec był żołnierzem podczas II wojny światowej, a następnie partyzantem. Po wojnie opracował jako górnik, co bardzo negatywnie odbiło się na jego zdrowiu. Po powrocie w rodzinne strony, podjął pierwsze próby rzeźbiarskie (I poł. lat 60-tych XX w.).
Pomijany przez własne środowisko, odbiorców swoich prac szukał wśród turystów i kolekcjonerów sztuki ludowej. Zyskał uznanie w oczach fachowców, co zaowocowało zaproszeniami na kiermasze, konkursy oraz zamówieniami od muzeów.
Został wielokrotnym laureatem ogólnopolskich i regionalnych konkursów, z ważniejszych wymienić należy: „Wojsko Polskie w rzeźbie ludowej”(1975); „Współczesna rzeźba ludowa Karpat polskich”(1975); „Życie i twórczość Jana Kochanowskiego”(1980). Twórca wielokrotnie brał udział w wystawach krajowych oraz zagranicznych w: Warszawie; Krakowie, Toruniu; Bydgoszczy, Berlinie; Sztokholmie i Paryżu. Prezentował swoje prace na wystawach pokonkursowych: „Mikołaj Kopernik w sztuce ludowej”(1973) „Dziecko w sztuce ludowej”(1976), a także wystawach regionalnych w Nowym Sączu, Krynicy, Rabce, Muszynie. Z okazji wspomnianych wystaw, także zagranicznych wydane zostały katalogi, w których zamieszczono ilustracje rzeźb artysty.
Prace Józefa Citaka znajdują się w zbiorach muzeów etnograficznych w Toruniu, Warszawie oraz Krakowie, a jego sylwetka była prezentowana na łamach prasy oraz w Polskim Radiu i Telewizji.
Członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych został w 1972 roku i bardzo aktywnie włączył się w prace organizacji. Dwukrotnie pełnił funkcję prezesa Oddziału Nowosądeckiego STL w kadencjach (1972-1975) i (1978-1981).
Za swoją działalność artystyczną oraz społeczną został uhonorowany – odznaką „Zasłużony działacz kultury”(1978), złotą odznaką „Za zasługi dla województwa nowosądeckiego”(1979) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1980).
Józef Citak to prawdziwy samorodny talent, który pomimo przeciwności losu nie zrezygnował ze swojej pasji i konsekwentnie doskonalił swój warsztat rzeźbiarski. Specjalizował się w rzeźbie figuralnej oraz płaskorzeźbie. Tematyka jego prac była bardzo różnorodna. W rzeźbie figuralnej nie stosował polichromii. Uwieczniał wydarzenia historyczne, życie swojej „małej ojczyzny”, postacie mu współczesne oraz ludowe obrzędy i legendy. Portretował m.in.: Nikifora, z którym znał się osobiście i utrzymywał relacje koleżeńskie. Częstym tematem jego prac były postacie świętych, w tym: Matka Boska, Święta Rodzina, Ewangeliści, a także Chrystus Frasobliwy oraz wizerunki Piety i Krucyfiksu.
Płaskorzeźby to wielofiguralne i polichromowane sceny ukazujące wydarzenia historyczne, religijne czy regionalny folklor, którego był wielkim znawcą.
