Lucyna Bojarczuk urodziła się we wsi Rossosz (pow. Biała Podlaska) i tam spędziła całe swoje życie.
Ukończyła cztery klasy szkoły powszechnej. Następnie widzę zdobywała poprzez lekturę czasopism i książek. Zgromadziła również własny księgozbiór. Jej ulubionymi autorami byli: A. Mickiewicz, H. Sienkiewicz, A. Asnyk, B. Prus, H. Wańkowicz, Z. Kossak, M. Konopnicka. Całe życie przepracowała razem z mężem na własnym gospodarstwie. Uczestniczyła w działalności Stronnictwa Ludowego „Piast”, a w okresie wojny aktywnie wspomagała ruch oporu.
Wiersze zaczęła pisać po II wojnie światowej, układając je podczas pracy na roli. Była to forma ucieczki od trudnych spraw i kłopotów. Pisała także satyry, wzorując się na przedwojennym czasopiśmie „Mucha”. Wracając pamięcią do tamtych czasów podkreślała, że motywem tej twórczości były trudne czasy stalinizmu. Pod koniec lat 60-tych debiutowała w „Zielonym Sztandarze”. Jej wiersze ukazywały się w: „Biuletynie Informacyjnym STL”, „Antologii współczesnej poezji ludowej” (1972), antologii „Ojczyzna” (1987), antologii ludowej liryki religijnej „Prowadź nas w jasność” (1994). Spisywała także obrzędy i zwyczaje doroczne w Rossoszu.
Profesor Jan Adamowski scharakteryzował jej wiersze ze względu na tematykę: okolicznościową – pisane na wydarzenia, imprezy, dożynki, zamówienie; satyryczne – poświęcone głównie problemom wsi, trudach codziennego życia oraz ludziom, mieszkańcom wsi często okraszonych nutą goryczy; historyczno-patriotycznych – przypominające ważne wydarzenia i postacie z naszej historii; regionalne – ukazujące piękno regionalnej przyrody oraz opiewające Podlasie i rodzimy Rossosz; religijne – ukazujące typowo „chłopską” i swoją własną postawę dotyczącą wiary.
Jednak jak podkreślił prof. Adamowski najwartościowszymi przykładami twórczości L. Bojarczuk są liryki refleksyjne odwołujące się do motywów rodzinnych, przyrodniczych i wspomnieniowych. Wiersze te odwołują się do tradycji romantycznej, przedstawiają jej własny wewnętrzny świat, w którym najważniejsze są: rodzinny dom, region i Ojczyzna [Twórczość Ludowa, nr 2, 1999,s.40.].
Była członkinią Stowarzyszenia Twórców Ludowych od 1981 roku.
