Marianna Gumiela – córka Ewy i Macieja Kudybów, urodziła się 24 czerwca 1919 roku we wsi Szarowola, położonej na zachód od Tomaszowa Lubelskiego. Jak sama wspominała: Od młodości pasałam krowy. Zazula kukała, a ja śpiewałam: Zazuli, lasowi, dziewczynom, chłopakom. Było nas w domu czworo: trzy siostry i jeden brat. Jak byłam mała, zimą ,wchodziłam za piec i słuchałam jak śpiewają prządki lub pierzaczki. Szarowola – duża wieś, cztery kilometry. Zimą wybierano dużą chałupę na tańce, jeden grał na organce, inni tańczyli; wesoło było. Ukończyłam cztery klasy szkoły podstawowej. Miałam 22 lata jak wyszłam za mąż. Lubię śpiewać. Do dziś śpiewam. Mam sześciu synów i jedną córkę. Dzieci, jak ich siedmioro – wszyscy muzykalni. Śpiewać to dla mnie potrzeba, lubię to. Lubię przyśpiewki smutne i wesołe, weselne. Czasami na weselach, podczas mojego śpiewania orkiestra stawała. Do śpiewania jestem pierwsza, ale już nie te siły i zdrowie nie pozwala. Takiej melodii już się nie wyda jak za młodu. W naszym domu wszyscy śpiewali , szczególnie tato. Naśpiewałam się dzieciom brata, siostry i swoim; byłam najmłodsza. Przypominam sobie, jak z jedną kobietą pasałam krowy; ona była macochą. Kiedy zaśpiewałam piosenkę o macosze, to się aż popłakała. I teraz chce mi się śpiewać; przy kuchni, przy garnkach, w polu. Taka się już śpiewająca urodziłam…[1]
Marianna Gumiela znała bardzo dużo pieśni z regionu Lubelszczyzny. Zaczęła je wykonywać na wojewódzkich przeglądach w Tomaszowie Lubelskim i Zamościu. Brała udział w spotkaniach folklorystycznych w Warszawie, Krakowie i Płocku. Za pieśni pogrzebowe, ballady i kołysanki, otrzymała nagrody i wyróżnienia
Do największych jej osiągnięć należą nagrody zdobyte na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, na którym po raz pierwszy wystąpiła w 1976 roku, zdobywając II miejsce i „Srebrną Basztę”, dwa lata później w 1978 roku zdobyła najwyższą nagrodę w kategorii solistów – I miejsce i „Złotą Basztę”, a w roku 1996 – miejsce II .
W 1997 r. Marianna Gumiela otrzymała odznakę „Zasłużony działacz kultury”. W uznaniu jej zasług dla kultury ludowej w 2000 roku uhonorowano ją Nagrodą im. Oskara Kolberga, którą odebrała z rąk ówczesnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kazimierza Ujazdowskiego. Dokumentacje śpiewów Marianny Gumieli znajdują się w archiwach Polskiego Radia, Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, UMCS w Lublinie, Muzeum Zamojskich w Zamościu i innych. Niektóre pieśni zostały już opublikowane (w Zamościu i Lublinie), a w 1984 roku o repertuarze swojej mamy syn śpiewaczki Marian napisał pracę magisterską pt. ,,Repertuar folklorystyczny Marianny Gumieli”. Marianna Gumiela zmarła 12 lutego 2003 roku.
W 100. rocznicę urodzin ludowej śpiewaczki został skomponowany utwór pt.: „Sempre nella memoria di Marianna” z włoskiego znaczy „Zawsze w pamięci Marianna”, przez wnuka Marianny – kompozytora Marcina Gumielę i wykonany po raz pierwszy w Miejskim Centrum Kultury w Bydgoszczy przez Pianopticum – małżeński duet fortepianowy Agatę Nowakowską-Gumielę i Tomasza Gumielę, nauczycieli akademickich.
Marianna Gumiela, wybitna śpiewaczka ludowa z Roztocza wraz z mężem Władysławem grającym na bębnie w kapeli ludowej, przekazali swoim siedmiorgu dzieciom miłość do muzyki. Zaprocentowała ona w ten sposób, że niemal wszystkie dzieci i ich małżonkowie są pedagogami i zajmują się zawodowo różnymi formami muzyki.
W dniu 25 czerwca 2023 roku miało miejsce uroczyste otwarcie Izby Pamięci im. Marianny Gumieli. Inicjatorem utworzenia Izby Pamięci ludowej śpiewaczki był najmłodszy syn Marianny Gumieli – Sylwester, który jest właścicielem siedliska, zamieszkiwanego kiedyś przez rodzinę Gumielów. W 2019 roku, w 100. rocznicę urodzin Marianny Gumieli zostało utworzone Stowarzyszenie im. Marianny Gumieli – Powrót do źródeł. Jego członkowie to najbliższa rodzina Marianny.
[1] Relacja Marianny Gumieli cytowana w pracy magisterskiej jej syna – Mariana Gumieli.
