Tadeusz Kacalak to wybitny przedstawiciel Kutnowskiego Ośrodka Rzeźby Ludowej, prezentowany wysoki poziom artystyczny prac, nowatorstwo w ukazywaniu tradycyjnej sztuki ludowej stawiają Tadeusza Kacalaka w rzędzie jednych z najwybitniejszych rzeźbiarzy w kraju.
Artysta brał udział w kilkudziesięciu konkursach i przeglądach, otrzymując pierwsze nagrody. Miał kilkanaście wystaw indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju, jak i za granicą, między innymi w Kanadzie, Niemczech, Belgii, Stanach Zjednoczonych, w Nowym Meksyku w Santa Fe, a jego prace zakupiły do swoich zbiorów liczne muzea krajowe i zagraniczne.
Tadeusz Kacalak z rzeźbą zetknął się w 1973 r., natomiast zadebiutował w 1975 r. udziałem w konkursie „Pamiątka z Łęczycy” uzyskując wyróżnienie.
W 1983 r. został przyjęty w poczet członków Stowarzyszenia Twórców Ludowych (nr leg. 1591), a w 1986 r. wybrano go na prezesa Zarządu Oddziału Mazowieckiego Stowarzyszenia Twórców Ludowych..
W swoich pracach Tadeusz Kacalak nawiązuje do wzorów i motywów charakterystycznych dla dawnej rzeźby ludowej. Szczególnie bliska artyście jest tematyka sakralna, do której natchnienie czerpie ze zgłębiania Starego i Nowego Testamentu . Często wykonuje wizerunki Madonny, żywiąc do niej szczególny kult. Stworzył własny kanon Madonny Głogowieckiej, Matki Boskiej Skępskiej oraz cały szereg własnych wyobrażeń Madonny Mazowieckiej. Specjalnością i znakiem rozpoznawczym artysty są szopki betlejemskie , które stanowią formę przestrzenną z wyodrębnionym budynkiem stajenki i postaciami Św. Rodziny, mieszkańcami wsi przybywających z darami, chórami anielskimi oraz zwierzętami. Do tradycyjnych przedstawień najchętniej stosowanych przez twórcę zaliczyć należy Chrystusa Frasobliwego, Św. Rodzinę, Św. Franciszka.
Wykonane prace przedstawiają również folklor wsi polskiej jak: wesela, jarmarki, kapele wiejskie, żniwiarze, kosiarze, kobiety wiejskie przy pracach w domu, ogrodzie, polu i sadzie. Ważną rolę odgrywa w jego twórczości tematyka przyrodnicza: różnorodne zwierzęta, ptaki, drzewa i rośliny.
Śmiałe rozwiązania plastyczne w budowaniu kompozycji, swobodne operowanie gamą środków artystycznych oraz inwencja twórcza stawiają go w czołówce polskich rzeźbiarzy ludowych. Wystawy jego prac w muzeach i galeriach polskich oraz zagranicznych to wielka satysfakcja dla twórcy. Bardzo ważnym dla twórcy było stworzenie w 1989 r. galerii wystawienniczej polskiej rzeźby ludowej, którą uważa za swoje największe życiowe osiągnięcie. W swojej kolekcji posiada rzeźby ze wszystkich regionów kraju sygnowane przez najwybitniejszych ludowych artystów.
Odznaczenia, nagrody:
- Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego, 1987
- Złota Odznaka Miasta Kutna, 1998
- Srebrny Krzyż Zasługi, 1998
- Dyplom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2000
- Nagroda im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej”, 2004
- Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, 2007
Wystawy:
Miał kilkanaście wystaw indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju, jak i za granicą, między innymi w Kanadzie, Niemczech, Belgii, Stanach Zjednoczonych, w Nowym Meksyku w Santa Fe
Konkursy:
Zadebiutował w 1975 r. udziałem w konkursie „Pamiątka z Łęczycy” uzyskując wyróżnienie.
Źródła i bibliografia:
Ankieta personalna, teczka osobowa – Archiwum STL
