Władysław Łukaszczyk jest niezwykle utalentowanym twórcą, należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych od 1984 r.
Zamiłowanie do pracy w drewnie, wyniósł z rodzinnego domu, jako syn cieśli często przyglądał się pracy ojca. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w szkole lutniczej w Zakopanem, rozwinął tam swój talent rzeźbiarski i techniczne umiejętności operowania drewnem. Rozpoczął budowanie ludowych instrumentów. Działanie to jednak nie pozwoliło na pełen rozkwit jego możliwości twórczych. Czując niedosyt podjął naukę rzeźby ludowej u Józefa Topora z Poronina.
Od 1970 r. rozpoczął samodzielną pracę twórczą i rozwinął własny styl. Tak objawił się nowy artysta z Podhala, rzeźbiarz i poeta – który tworzy swe wiersze jak rzeźby, surowo i z zamiłowaniem sztuki. Jak sam twierdzi: „Człek nie tylko chlebem żyje, a poezja to takie uzupełnienie moich myśli. Co się nie da w rzeźbie umieścić, robię to w moich wierszach”. Rzeźbił figurki świątków w miękkim drewnie lipowym, czasem w olszynie. Malowane w żywych barwach umieszczał w kapliczkach zdobionych snycerką. Po pewnym czasie przeszedł do płaskorzeźby i opracował odmienny typ kapliczek, charakterystycznych dla jego sztuki. Płaskorzeźby, w formie otwieranych tryptyków, zwracają uwagę zróżnicowanym kształtem, pomysłową dekoracją i jednolitym kolorytem. Rezygnując z ludowej polichromii, maluje całą powierzchnię desek spokojnym barwnikiem, zbliżonym do naturalnej patyny drewna. Bogata dekoracja opiera się na typowo podhalańskich motywach i układach ornamentów, pięknej i starannej snycerce – płytkich ryzowaniach lub ażurowych cięciach, W płaskorzeźbach oprócz kultowych treści, pojawia się nieraz świecka tematyka legendarna czy współczesna (zbójnik z dziewczyną, życie pasterskie, praca na roli, nawet groźba zagłady świata).
Twórczości rzeźbiarskiej Władysława Łukaszczyka towarzyszy działalność poetycka, od lat pisane wiersze związane z Podhalem i Tatrami publikowane były w prasie, czasem recytowane na spotkaniach autorskich.
Od 1985 r. prowadzi Izbę Twórczą, w której prezentuje kolekcję swoich prac kapliczki, tryptyki, świątki, płaskorzeźby. Wielokrotnie brał udział w wystawach, zajmował czołowe miejsca w konkursach na sztukę ludową. Jego prace znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych znawców ludowej rzeźby w kraju i za granicą.
W 1979 r. wykonał rzeźbę „Matki Bożej Gaździny Podhala” którą ofiarował Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w Nowym Targu.
Poza działalnością artystyczną udziela się także społecznie dla lokalnego środowiska, przez wiele lat był członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej a w latach 1968-1986 był jej prezesem, należał również do Związku Zawodowego Leśników.
Uhonorowany był wieloma dyplomami za pracę społeczną i twórczą.
Nagrody i odznaczenia:
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Odznaka Zasłużony dla Gminy Poronin, 2011
- Srebrny Krzyż Zasługi, 2002
- Odznaka Zasłużony dla Miasta Zakopanego, 1987
Wystawy:
- Wystawa zbiorowa pokonkursowa „Madonny Polskie”, Czerwony Dwór w Zakopanem, 2019
- Wystawa indywidualna – org. Związek Podhalan, Zakopane, 1984, 2011
- Wystawa indywidualna „Poronińskie lato”, Poronin (z okazji 40-lecia pracy twórczej), 2011
- Wystawa indywidualna „Poronińskie lato”, Poronin, 1982, 1983
Konkursy:
- „Madonny Polskie”, Czerwony Dwór w Zakopanem, I nagroda, 2019
- „Rzeźba ludowa Karpat Polskich”, Nowy Sącz, wyróżnienie, 1984
- „Współczesna rzeźba ludowa Polski Południowej”, Kraków, wyróżnienie, 1984
- Ogólnopolski konkurs „Ojczyzna”, Lublin, wyróżnienie, 1984
- „Czarna Madonna w twórczości ludowej i amatorskiej”, Raba Wyżna, wyróżnienie, 1983
- 1980 r. – konkurs „Kapliczka ludowa w drewnie” – Raba Wyżna – II nagroda,
Źródła i bibliografia:
Ankieta personalna, teczka osobowa – Archiwum STL
